اقدامات پس از سقوط سالمند

مواردی که باید بعد از سقوط یک فرد سالمند به پزشک مراجعه کند:

اگر می‌خواهید از افتادن‌های خطرناک در بزرگسالان مسن جلوگیری کنید، یکی از بهترین کارهایی که می‌توانید انجام دهید این است: در مورد ارزیابی صحیح پزشکی پس از زمین خوردن فعال باشید. چرا؟ سه دلیل عمده وجود دارد.

زمین خوردن می تواند نشانه یک مشکل پزشکی جدید و جدی باشد که نیاز به درمان دارد. به عنوان مثال، یک فرد مسن می تواند به دلیل بیماری هایی مانند کم آبی بدن یا عفونت جدی دستگاه ادراری ضعیف شده و زمین بخورد.

افراد مسنی که زمین خورده اند در معرض خطر بیشتری برای سقوط در آینده هستند. اگرچه این ایده خوبی است که هر سالمندی در مورد شناسایی و کاهش عوامل خطر سقوط فعال باشد، انجام این کار پس از زمین خوردن بسیار مهم تر است.

پزشکان پرمشغله ممکن است دقیق نباشند مگر اینکه مراقبان در مورد پرسیدن سؤالات فعال باشند. اکثر پزشکان بهترین نیت را دارند، اما مطالعات نشان داده اند که بیماران مسن اغلب مراقبت های توصیه شده را دریافت نمی کنند. با فعال بودن مؤدبانه، می توانید مطمئن شوید که برخی چیزها نادیده گرفته نمی شوند (مانند داروهایی که تعادل را مختل می کنند).

اغلب اوقات، ویزیت پزشکی پس از زمین خوردن عمدتاً برای رسیدگی به آسیب هایی است که ممکن است فرد سالمند متحمل شده باشد بدیهی است که این بسیار مهم است! با این حال، اگر می‌خواهید به جلوگیری از افتادن‌های بعدی کمک کنید، مطمئن شوید پزشکان همه مواردی را که می‌توانند در سقوط سالمند نقش داشته باشند، بررسی کرده‌اند.

حتی اگر کاملاً مطمئن هستید که عزیزتان به‌ تازگی زمین خورده است، یک ارزیابی خوب می‌تواند مسائلی را که احتمال این سفرها و تصادف‌ها را بیشتر می‌کند، آشکار کند.

در این مقاله، هشت مورد کلیدی را فهرست می‌کنم که می‌توانید مطمئن شوید که پزشکان پس از زمین خوردن بررسی می‌کنند. این به شما کمک می‌کند مطمئن شوید که سالمند عزیزتان به طور کامل تمرین کرده است و می‌تواند احتمال سقوط‌های جدی آینده را کاهش دهد.

1. ارزیابی برای بیماری زمینه ای جدید

اگر یک سالمند دارای ضعف عمومی، هذیان یا سایر علائم احساس ناخوشی باشد، پزشکان تقریباً همیشه این کار را انجام می دهند. حتماً علائمی را که متوجه شده اید بیان کنید و به پزشک اطلاع دهید که تغییرات با چه سرعتی ایجاد شده اند.

تقریباً هر مشکل سلامتی جدیدی که یک فرد مسن را ضعیف کند، می تواند زمین خوردن را به همراه داشته باشد. برخی از موارد رایج عبارتند از:

عفونت مجاری ادراری

کم آبی بدن

کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز) که می تواند با خونریزی در روده یا دلایل دیگر ایجاد شود

پنومونی

مشکلات قلبی مانند فیبریلاسیون دهلیزی

سکته های مغزی، از جمله سکته های کوچک که باعث ضعف در یک طرف نمی شوند

2. اندازه گیری فشار خون و نبض هنگام نشستن و هنگام ایستادن.

این امر به ویژه در صورتی مهم است که در مورد سقوط – یا نزدیک افتادن – که با سبکی سر یا غش همراه است، نگران بوده اید.

3. بررسی داروها

اگر سالمند شما داروی فشار خون و یا داروهای خاصی مصرف می‌کنند، باید مطمئن شوید که پزشک تأیید می‌کند که او با هنگام تغییر وضعیت از حالت نشسته به ایستاده دچار افت فشار نمی شود.( تامسولوسین یک داروی معمول در درمان پروستات است که باعث کاهش فشار خون می شود)

یک مطالعه در سال 2009 روی بیمارانی که پس از غش به اورژانس مراجعه کردند نشان داد که بررسی فشار خون در حالت نشسته و ایستاده مفیدترین آزمایش است. با این حال، فقط 1/3 مواقع توسط پزشکان انجام می شد.

بسیاری از افراد مسن داروهایی مصرف می کنند که خطر سقوط را افزایش می دهد. این داروها اغلب می توانند کاهش یا حتی حذف شوند. حتماً از پزشک بخواهید عوارض انواع داروهای نامبرده زیر را توضیح  دهد:

– هر گونه آرام بخش، آرام بخش، یا داروهای خواب آور

نمونه های رایج عبارتند از زولپیدم برای خواب، یا لورازپام برای اضطراب. داروهای ضد روان پریشی برای رفتارهای ناآرام زوال عقل، مانند ریسپریدون یا کوتیاپین، همچنین می توانند آرام بخش و خطر سقوط را افزایش دهند.

– داروهای فشار خون و دیابت

به این معنی که آنها سطحی از دارو مصرف می کنند که باعث می شود فشار خون (یا قند خون) کمتر از آنچه واقعاً برای سلامتی ایده آل لازم است باشد.

– داروهای آنتی کولینرژیک

این داروها معمولاً توسط افراد مسن مصرف می شود، که اغلب نمی دانند که این داروها تعادل و تفکر را بدتر می کنند! این داروها شامل داروهای آلرژی، مثانه بیش فعال، سرگیجه، حالت تهوع و انواع خاصی از داروهای ضد افسردگی هستند که ممکن است برای درد عصبی نیز تجویز شوند.

– داروهای ضد درد مخدر

 4. آزمایش خون

بررسی آزمایش خون افراد مسن اغلب پس از زمین خوردن ایده خوبی است. سقوط می تواند با مشکلات مربوط به خون سالمندان، مانند افزایش یا کاهش بیش از حد سدیم خون بدتر شود.

برای کمک مفید هستند.(metabolic panel, or “chem-7”)و بررسی الکترولیت‌ها وعملکرد کلیه (CBC) به طور کلی، شمارش کامل سلول‌های خونی.

حتماً از پزشک بخواهید که هر گونه ناهنجاری را که در عملکرد خون یافت می شود، توضیح دهد که آیا ممکن است مربوط به زمین خوردن باشد یا خیر، و اینکه پزشک چگونه قصد دارد آنها را برطرف کند.

5. بررسی قند خون

اگر فرد سالمند دیابت دارد و انسولین یا سایر داروها را برای کاهش قند خون مصرف می کند، حتما گلوکومتر یا دستگاه تست قند خون را به همراه داشته باشید. اپیزودهای قند خون پایین (هیپوگلیسمی) یک عامل خطر مهم برای زمین خوردن است، اما آزمایش خون آزمایشگاهی معمولاً لحظات افت قند خون را نشان نمی دهد.

6. راه رفتن و تعادل

ارزیابی راه رفتن به این معنی است که پزشک با دقت به نحوه راه رفتن فرد مسن نظارت می کند.

هر گونه درد یا ناراحتی را اگر به نظر می رسد که دلیل مشکلات است برطرف کنید. بسیاری از افراد مسن دچاربه درد در پاها، مفاصل یا کمر خود هستند .

یک ارجاع به فیزیوتراپی برای ارزیابی راه رفتن و تعادل در نظر بگیرید. یک فیزیوتراپ اغلب می‌تواند تمرین‌های تقویتی مناسب را توصیه کند، و همچنین می‌تواند در صورت لزوم به سالمند کمک کند تا یک وسیله کمکی (مثلاً واکر) مناسب تهیه کند.

7. سطح ویتامین

مطالعات نشان می دهد که درمان سطوح پایین ویتامین دی (به عنوان مثال کمتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر) ممکن است به کاهش افتادن در افراد مسن کمک کند. سطوح پایین این ویتامین همچنین می تواند به استخوان های شکننده کمک کند.

800-1000 ویتامین دی را درسطح طبیعی برای اکثر افراد حفظ می کند اما اگر در مورد کمبود آن نگرانید باپزشک خود مشورت کنید. IU مصرف  مکمل روزانه

8. ارزیابی بیماری های زمینه ای قلبی یا بیماری های عصبی

در اقلیت موارد، یک فرد مسن ممکن است به دلیل ابتلا به یک مشکل مزمن در قلب یا سیستم فشار خون درخطرزمین خوردن باشد. به عنوان مثال می‌تواند فیبریلاسیون دهلیزی سریع باشد که باعث می‌شود گاهی اوقات قلب به تپش بیفتد.

همچنین ممکن است افراد سالمند به یک بیماری مزمن عصبی مانند بیماری پارکینسون مبتلا شوند.

9. ارجاعات بینایی، پا، و ایمنی خانه

به این مورد در مقاله های قبلی پرداخته شده است.

باموسپیدان