روانشناسی سالمند

رویکردهای روانشناسی

روانشناسی، دانشی است که به بررسی رفتار و فرآیندهای روانی می‌پردازد. علم روانشناسی در اول قرن نوزدهم به عنوان علم، جدا از فلسفه، مورد مطالعه قرار گرفت. روانشناسی دارای رویکردهای متفاوت است. رویکرد روان‌‌کاوی، رفتارگرایی، روانشناسی شناختی، رفتار درمانی شناختی (درمان شناختی رفتاری – CBT، روانشناسی انسان‌گرایانه، گشتالت، روانشناسی مثبت‌نگر و … از جمله رویکردهای این علم است. همچنین روانشناسی به شاخه های مختلف تقسیم می شود که یکی از این شاخه ها، روانشناسی سالمند است.

روانشناسی سالمند

اطلاعات آمار نشان داده است که جمعیت ایران رو به سالمندی است و تا سال ۱۴۰۰، جمعیت سالمندان ما به ۱۰ درصد می‌رسد. ۶۰ درصد سالمندان ما تنها زندگی می کنند. معمولاً افراد در سالمندی دچار مشکلات جسمی و روحی زیاد می شوند که حضور یک روانشناس و پزشک متخصص کمک زیاد به بهبود کیفیت زندگی سالمند می کند. به همین منظور شاخه تخصصی روانشناسی سالمند به تازگی جزء شاخه های علم روانشناسی شده است.

هدف روانشناسی سالمند

با توجه به افزایش جمعیت در ایران این رشته با هدف ارائه خدمات بهتر به سالمندان و رویکردی روان شناختی، تصویری واقع بینانه از شرایط و وضعیت سالمندی ارائه می کند، تا ضمن شناخت حقایق این دوره، اهمیت و جایگاه سالمندان برجسته تر گردد. امروزه کتاب روانشناسی سالمند، یکی از دورس تخصصی دانشجویان روانشناسی است.

نظریات روانشناسی سالمند

سلامت سالمند برای ما از اهمیت زیادی برخوردار است و روانشناسان در این خصوص نظریه های مختلف ارائه دادند که این نظریات عبارتند از:

1. نظریه‌های زیست شناختی که به سه دسته تقسیم می ‏شوند: ۱ – نظریه ایمنی ۲-نظریه پیر شدن سلولی ۳ – نظریه رادیکال آزاد.
2. نظریه‌های روان ‏شناختی.
3. نظریه‌های جامعه شناختی که به چهار دسته تقسیم می‌شوند: ۱- نظریه عدم ‏تعهد ۲- نظریه فعالیت ۳- نظریه استمرار ۴- نظریه تعاملی.

آگاهی از این نظریات ‏توجیهاتی جهت روند سالمندی فراهم می آورد که با براساس آنها تصمیمات علمی برای سالمندان گرفته می شود.