نام انگلیسی
|
Ranitidine HCL |
نام فارسی
|
رانیتیدین |
نام تجاری
|
|
موارد مصرف
|
زخم های خوش خیم معده یا دوازدهه همراه با ترکیبات NSAID ریفلاکس معده به مری سندروم زولینجر – الیسون پیش گیری از آسپیراسیون اسید قبل از عمل جراحی دیس پپسی مزمن و گاستریت ازوفاژیت اروزیو |
موارد منع مصرف و احتیاط
|
|
عوارض جانبی
|
|
تداخل دارویی
|
مهار P450 را با شدت کمتری انجام می دهد و به نظر نمی رسد تاثیر چندانی روی متابولیسم سایر داروها داشته باشد. فراهمی زیستی آن ممکن است با مصرف آنتی اسید به طور هم زمان کم شود. همراه با سوکرافیت جذب آن ممکن است کاهش یابد. مصرف سیزاپراید همراه با این دارو باعث می شود غلظت پلاسمایی حداکثر آن زودتر حاصل شود |
مکانیسم اثر
|
فرم خوراکی آن به راحتی از لوله گوارش جذب می شود؛ ۲الی ۳ ساعت پس از تجویز به حداکثر غلظت خود می رسد. غذا روی جذب آن اثری ندارد. فراهمی زیستی آن به دنبال مصرف خوراکی ۵۰ درصد و ۱۰۰-۹۰ درصد و به دنبال تزریق عضلانی است. قسمت کمی از آن به پروتئین های پلاسمایی متصل می شود و نیمه عمر برداشت آن ۳-۲ ساعت است. به طور عمده از راه کلیه در ادرار ترشح می شود. مقدار کمی نیز دفع مدفوعی دارد. دفع آن تابع کلیرانس کراتینین است. در شیر ترشح می شود و از جفت رد می شود و با وجود عدم عبور از سد خونی مغزی، عوارضی روی CNSدارد. در مجموع نسبت به سایمتیدین، با قدرت بیشتری ترشح اسید را مهار می کند. رانیتیدین دارویی است که با مهار گیرنده‌های H2 (هیستامین نوع دو) سلولهای جانبی ترشح اسید معده را کم می‌کند |
اشکال دارویی
|
Syrup : 75 mg/ml Cap : 150 mg F.C Tab : 150 mg , 300 mg Inj : 50 mg/2 ml , 25 mg/ml , 2 ml |
