Protirelin-پروتیرلین

نام انگلیسی	Protirelin
نام فارسی	پروتیرلین
نام تجاری
موارد مصرف	کمک به تشخیص اختلال عملکرد محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – تیروئید
موارد منع مصرف و احتیاط	در شرایطی که تغییرات ناگهانی فشار خون ممکن است خطرناک باشد نظیر بیماری های عروقی مغزی، نارسایی کرونر، هیپرتانسیون، بیماری های انسدادی عروق و نیز در صورت وجود حساسیت نسبت به پروتیرلین، مصرف این دارو باید با احتیاط فراوان انجام شود.
عوارض جانبی
تداخل دارویی	در صورتی که بیمار علت کم کاری هیپوفیز تحت درمان نگهدارنده با داروهای آدرنوکورتیکال است، نباید مصرف داروهایش را قطع کند. گلوکوکرتیکوئیدها در دوزاژ فیزیولوژیک، اثر قابل توجهی برروی پاسخ TSH نسب به تجویز هورمون آزادکننده تیروتروپین ندارد اما دوزهای فارماکولوژیک استروئیدها سبب کاهش پاسخ TSH می شوند. آسپیرین در دوزهای درمانی خود (۲-۳/۶g/day) پاسخ TSH نسبت به پروتیرلین را مهار می کند. خوردن آسپرین موجب می شود حداکثر سطح TSH حدود ۳۰% کاهشی پیدا کند. مصرف دراز مدت لوودوپا ممکن است پاسخ TSH را به پروتیرلین مهار کند. هورمون های تیروئیدی از میزان پاسخ TSH نسبت به پروتیرلین می کاهند.
مکانیسم اثر	دفع: دفع کلیوی است. مکانیسم اثر: داروی کمک تشخیصی در مورد عملکرد محور هیپوتالاموس – هیپوفیز تیروئید است. این دارو مانند تیروتروپین طبیعی (TRH) موجب تحریک آزادسازی هورمون محرک تیروئید (TSH) از هیپوفیز قدامی می شود. در نتیجه دارو در اندازه گیری افزایش یا کاهش پاسخ TSH در حالات مختلف و همچنین در تایید سرکوب مناسب پاسخ TSH با تجویز هورمون های تیروئیدی به کار می رود. پروتیرلین در برخی بیماران مبتلا به آکرومگالی موجب افزایش غلظت هورمون رشد می شود. به علاوه غلظت سرمی پرولاکتین را نیز افزایش می دهد. نیمه عمر: نیمه عمر دارو حدود ۵ دقیقه است.
اشکال دارویی	Inj : 0.2 mg/ml